کڻِي چڻگ چِکي کئون، جنهن من ۾ٻارِيو مچ
ٻي ڀِي ڪا ٻاري اَچي، هِن مَچ منجهون ئي ڳچ
جيڪي هٿ سيڪينديوُن هن مچ تي، تن جو سيءُ نه لٿو سچ
او ”رکيل“ پتَنگ جان ئي پچ، تڏهِن پِرِين ڪندءِ پنهنجو
![]() |
حضرت صُوفِی سرفراز شاہ صُوفِی القادری سجادہ نشین درگاہ فتح پُور شریف |
categories |
poetry of sufi Rakhyal shah,
Sindhi kallam,
sufi kallam,
Sufi Rakhyal Shah
No comments: